Tuesday, 3 April 2012
အရူးလား
ရခိုင္သားတိ ရခုိင္စကားကိုမေၿပာဘဲနန့္ ဗမာ(ေအာက္ခ်ီးစကားကို) တကၠသိုလ္ အဆင့္ ဆရာ၊ဆရာမတိက စတင္သံုးစြဲနိီစြာ မြတ္က်ိတ္ေရာဂါ တစ္မ်ိဳးရနီၿခင္းပင္။မြတ္က်ိတ္ေရာဂါသည္ ကူးစက္ေရာဂါ ေရာဂါတစ္မ်ိဳးၿဖစ္ေတ။ေယတြက္နန့္ စစ္ေတြတကၠသိုလ္က ေက်ာင္းသား၊ေက်ာင္းသူၿဖိဳက္ေတ ရခိုင္သား၊ရခိုင္သမေခ်တိက အၿမစ္ၿဖတ္ ဆီးကုပီးကတ္ပါ။
ရခိုင္သားက ရခိုင္စကားကိုမေၿပာခ်င္၊ရခိုင္စာကို မသင္ခ်င္၊ ရခိုင္စာကို မဖတ္ခ်င္ .. ဇာၿဖိဳက္လို့ေလးမီးေမ။ ရွိက အဖိုး၊အဖီး၊အဇူရို့က ေအာက္ခ်ီးကိုေတာ္လွန္၊ ေအာက္က်ိဳ႕မခံ။ ရြံေရ။ေအာက္ခ်ီးကိုတြိ္႕ေကသတ္ခ်င္ေရ။ရခုိင္စကားကိုရာ ပီတိအၿပည့္နန္႕ ေၿပာနီခကတ္စြာ စြာ အဖိုး၊အဖိီး၊အဇူးရို့က အရူးလား။ ဦးဦးသာထြန္းက ရခိုင္သမိုင္း၊ရခုိင္ယဥ္ေက်းမွုကို ေဖာ္ထုတ္ ေထာင္ထဲမွာ အဆိပ္ပါေရ ထမင္းကို စားလို့သီခရစြာ အရူးလား။ ဦးစံသာေအာင္က ရခိုင္စာ၊ ရခိုင္အကၡရာ အဆင့္ဆင့္ေၿပာင္းလဲလာပံုကို ယွင္းလင္း ေဖာ္ထုတ္ခစြာကို ေအရခုိင္သား၊ရခိုင္သမတိက ရခိုင္စာကို မရြီး၊ ရခိုင္စာနန့္ရြီးေက မဖတ္၊ ရခိုင္စာကို (ကို္ယ့္စာကို) မေလစား၊အထင္မၾကီးစြာ ဦးစံသာေအာင္ အရူးလား။
ရခိုင္စာယွိယင့္သားနန္႕ ရခိုင္စာကိုမသင္ရေရ ဘ၀။ ယဥ္းေက်းမွုဖ်က္စီးခံရစြာကို ေၾကာက္လို့မေၿပာ၀ံံ့ လက္ပိုက္ၾကည့္နီရေရ ရခုိုင္သားဘ၀၊ ရခိုင္မ်ိဳးတံုးေအာင္ လုပ္နီေရ ေအာက္ခ်ီးကို ကၽြန္ျပဳခံရေရ ဘ၀က ကၽြတ္ေအာင္ လြတ္လြပ္ရီး ယူကတ္ပါေမ။
ရခိုင္ၿပည္ကို ရခိုင္သားရာ ၾကီးစိုးရပါဖို့။
IOA
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
1 comment:
ေအမြတ္က်ိတ္ေရာဂါ တဆတ္ဆတ္ကူးနီပါပ်ာယ္ေထာ.
Post a Comment