အရာတခုနန္႔ေလ့ေသာ့
လွည့္လုိ႔မလည့္ဗ်ာ
လြတ္လပ္ရီးကုိေရာက္မွ
တန္႔ကတ္ေမဖိ

Friday, 27 April 2012

ကၽြန္နန့္သခင္


ကၽြန္စာကိုသင္လို့ကၽြန္စိတ္၀င္။
ကၽြန္စာကိုသင္လို့ သခင္ကိုမြတ္။
အဂုလက္ဟိရခိုင္ၿပည္သည္ကၽြန္ၿပည္ၿဖိဳက္ေၾကာင္းေၿပာေက အတြန့္ရွည္ေရလို့ထင္ေကေလ့ထင္ဖိ။
ဇာေလာက္ထိကၽြန္ရခိုင္သားလဲဆိုေက
ေအာာက္ခ်ီးကမင္းကဇာကလဲလို့မီးေက (ယခိုင္)ေအာက္ခ်ီးလီသံနန့္ၿပန္ေၿဖနီကတ္ေတ။
ရခိုင္လို့ ရခိုင္လီသံနန့္ေတာင္ မေၿပာ၀ံံ့ကတ္။ ရခိုင္ၿပည္မွာဟိနီေရ ဘုရား၊ၿမိဳ့ နာေမတိကိုေလ့ ေအာက္ခ်ီးလီသံနန့္ေၿပာနီကတ္ေတ။
အဆိုးဆံုးကေတာ့ေက ကိုယ့္နာေမကို ေအာက္ခ်ီးလီသံနန့္ေၿပာနီကတ္စြာပင္ၿဖိဳက္ပါေရ။
ရွိေခတ္ကပင္ နာေမတိကိုေအေခတ္ကိုေရာက္မွာ မပီတပီနန့္ ေအာက္ခ်ီးလီသံနန့္ေၿပာနီကတ္ရစြာရခိုင္ကၽြန္ၿပည္သားတိ၀မ္းနည္းစိတ္ေတာင္မ၀င္လီလာ။
ကၽြန္စိတ္မွာသခင္ကိုအားက်စြာကိုေတာ့ေၿပာဖို့မလို။
ကၽြန္ပိုင္စြာကိုအားလံုးကို သခင္ကၾကိဳက္ေတပိုင္လုပ္၏။
ကုန္းရီကၽြတ္ေအာင္လုပ္စားရဘ၀က နီစရာမဟိေအာင္ ႏွင္ထုတ္နီ၏။
ကၽြန္ ကို ဗလကၠာယလုပ္ဖို့ေလာက္ရာစိတ္၀င္စား၏။
(ေအာက္ခ်ီးနန့္အရြီလိုက္ေတေလာ့ဘို့တက္ ကလိန့္ေမေခ်တိသိထားပါလီ)။
ကုိယ့္သား၊သမီး မယား၊လင္ သူငယ္ခ်င္း ကိုယ့္အခ်စ္ဆံုးလူတိ
ဗလကၠာယ က်င့္စြာ ကိုခံရဖို့လား၊ေထာင္ထဲမွာ သီကတ္ဖို့လား၊စားစရာစုတ္ရာမဟိငတ္လို့ရာသီဖို့လား။
ယင္းပုိင္ကိစၥတိကို ေဒနိထက္ထိ လက္ေခ်ပိုက္ၾကည့္ဘနာ အမ်ိဳးအၿပဳတ္ခံဖို့လား။
ကၽြန္ဘ၀ကကၽြတ္ေအာင္လြတ္လြပ္ရီးကိုယူပါဖို့လား။ ေၾကာက္ေတကၽြန္ရခိုင္ ၾကိဳက္စြာပိုင္ရြီးပါလီ။
IOA

No comments: